ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری
منبع: راسخون



 
آیا کشاورزان می‌توانند با سطوح فعلی تولید محصولات کشاورزی شکم چهار میلیارد انسان دیگر را نیز پر کنند؟ تیمی تحقیقاتی از دانشگاه مینه سوتا با تغییر تعریف بهره وری کشاورزی از مقیاس استاندارد (تن در هکتار) به تعداد افرادی که توسط محصولات کشاورزی تولید شده در هر هکتار زمین تغذیه می‌شوند به بررسی این موضوع پرداخته است. اعضای این تیم میزان کل کالری تولیدی در دنیا را محاسبه نمودند و راهی جهت افزایش سالانه کالری تولید شده در مزارع کشاورزی فعلی به میزان 4 کوادریلیون کالری پیدا نمودند.
آن ها بررسی خود را با تحقیق بر روی تولید محصولات گوشتی آغار نمودند، زیرا تولید گوشت نا کار آمدترین نوع استفاده از کالری جهت تغذیه‌ی مردم به شمار می‌رود. میزان انرژی تولیدی یک گیاه کشاورزی هم چون ذرت هنگامی که از طریق یک مصرف کننده‌ی واسطه مانند خوک انتقال می‌یابد به طور چشم گیری کاهش می‌یابد. گوشت گاو دارای پایین‌ترین کارایی از لحاظ تبدیل کالری است و این میزان تنها 3 درصد است. عمل کرد گوشت خوک و گوشت مرغ در این زمینه سه تا چهار برابر بهتر از گوشت گاو است. شیر و تخم مرغ از جمله محصولات حیوانی هستند که مواد مغذی اساسی را در قالب‌های کوچک در اختیار ما قرار می‌دهند و در زمینه‌ی بهره گیری از کالری‌های گیاهی هم از کارایی بالاتری برخوردارند.
محاسبات تیم تحقیقاتی فوق‌ نشان داد که بین سال‌های 1997 تا 2003 تنها 41 درصد کالری‌های تولیدی محصولات کشاورزی در غالب مواد غذایی بر سر میز غذا مصرف گردیدند و باقیمانده عمدتاً در اثر ترشحات معدی دام‌های واسطه از بین رفته یا توسط این دام‌ها دفع گردیدند. انتظار می‌رود با رشد بازار گوشت میزان کارایی کالری‌های محصولات کشاورزی با کاهش مواجه گردد. به گزارش سازمان خوار و بار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، تولید جهانی گوشت از 4ر250 میلیون تن در سال 2003 به 9ر303 میلیون تن در سال 2012 افزایش یافته است. تولید برنج عمدتاً جهت مصارف غذایی انسان به میزان 18 درصد در طول این دوره کاهش یافت. مقاله‌‌ی مربوطه که توسط محققین در سال 2013 در نشریه Environmental Research Letters منتشر گردید خاطر نشان می‌سازد که این روند بایستی معکوس شود. برآورد محققین این است که اگر تمرکز فعالیت‌های کشاورزی از رشد محصولات برای مصارف دامی و صنعتی به رشد محصول برای مصارف انسان تغییر یابد میزان کالری‌هایی که در حال حاضر تولید می‌شود تا 70 درصد افزایش می‌یابد و در نتیجه می‌توان سالانه شکم چهار میلیارد انسان دیگر را نیز سیر کرد.
البته مسأله‌ی امنیت غذایی صرفاً به تولید محصولات غذایی محدود نشده و به مسأله‌ی توزیع غذایی نیز مربوط می‌شود. هفده درصد جمعیت متراکم هند به مواد غذایی کافی دست رسی ندارد حتی با این که تولید و مصرف سرانه‌ی گوشت در این کشور نسبتاً پایین می‌باشد. برعکس، کمتر از پنج درصد مردم آمریکا، یعنی کشوری که 22 درصد گوشت گاو در سطح دنیا را تولید می‌کند، در معرض خطر گرسنگی قرار دارند.
از این روی، توانایی بالقوه‌ی ما مبنی بر فراهم نمودن محصولات غذایی برای همه مردم از طریق کاهش مصرف یک محصول غذایی لوکس می‌تواند خیال دست کم افراد گیاه‌ خوار را راحت کند.

/م